Fałszywy dżentelmen

Prostak, bo tak najprościej określić fałszywego dżentelmena, bardzo łatwo go rozpoznać gdzie i kiedy najłatwiej? Już Wam mówię, w sklepie, Panowie tu całkowicie potraficie stracić w oczach wielu kobiet. Sytuacja z życia wzięta: Jest Pan i Pani z boku wyglądają na super parę, on chyba ją traktuje jak księżniczkę, a jednak nie ma w tym ani grama prawdy, bo kiedy przychodzi co do czego, a mianowicie gdy trzeba zapłacić, dopytywanie ile wyszło, skwaszenie miny po usłyszeniu sumy 100 złotych, dopełnione rzuceniem pieniędzmi na ladę samo mówi za siebie, ta „miłość” między nimi nie istnieje.

W miejscu pracy, tu też w łatwy sposób można stać się przypadkowym świadkiem „rozmowy” małżeństwa, gdzie on krzyczy, a ona probuje logicznie coś wytłumaczyć, żeby zrozumiał, do niego nic nie dociera, gdy ona przyznaje mu racje tak naprawdę tylko dla świętego spokoju, to on „obrasta w piórka” - żal mi takiego faceta, bo szuka poklasku poprzez znęcanie się psychiczne, bo inaczej nie można tego nazwać. Szczerze nie rozumiem tych wszystkich kobiet, które tkwią w związkach z fałszywymi dżentelmenami. Kompletnie do mnie nie trafia to, że bycie z kimś, kto nie słucha, tylko przez cały czas Ci coś zarzuca, jest lepsze niż odejście. Dla mnie to tchórzostwo i największa głupota, zwłaszcza gdy z taką osobą założyło się „rodzinę”. Myślisz, że bycie świadkiem awantury nie jest krzywdzące dla dziecka? To jesteś w błędzie!

Napiszcie koniecznie, w jakich sytuacjach Wy poznaliście fałszywych dżentelmenów.