Kultura #mythoughts

Kul­tura od wie­ków znana i prze­ka­zy­wana dziś jest powie­lana i roz­sze­rzana przez młode poko­le­nie. Nie zani­kła, bo oby­cza­jów tak jak przy­zwy­cza­jeń nie da się, tak po pro­stu pozbyć – zawsze jakaś ich część w nas pozo­sta­nie. Jest ważna dla mnie, jak i więk­szo­ści osób, bo nawią­zuje do prze­szło­ści, nie­sa­mo­wi­tych ludzi – nie tylko wybit­nych arty­stów, lecz nawet naszych rodzi­ców, dziad­ków, któ­rzy nam ją prze­ka­zali w świa­domy, a także nawet nieświa­domy spo­sób. Nie ist­nieje data jej naro­dzin, bo tak naprawdę kul­tura to ogół wytwo­rów ludzi. Aktu­al­nie, czę­sto używa się pojęcia kul­tura, wiele osób potrafi wymie­nić z czym się jej to poję­cie koja­rzy, lecz tak naprawdę mało kto wie, że pierw­szy raz tego terminu użył nie kto inny jak pisarz, który roz­wi­nął prozę rzym­ską, czyli Marek Tul­liusz Cyce­ron. W ciągu wie­ków słowo to było coraz czę­ściej uży­wane przez filo­zo­fów – dziś jest uży­wane przez wszyst­kich. Na świe­cie ist­nieje mnó­stwo ludzi, a mimo to wyróż­nia się tylko dwie war­stwy zja­wisk kul­tu­rowych i dwa poziomy kul­tury. Kul­turę można okre­ślić tylko w rozu­mie­niu war­to­ściu­ją­cym albo opi­so­wym. Rodzaje kul­tury nie są tak jak sztuka zwią­zane z wie­loma zagad­nie­niami tylko dwoma przy­miot­ni­kami: kul­turalny (jed­nostka) i kul­tu­rowy (grupa). Zja­wiska kul­tu­rowe takie jak uliczne graf­fiti, które więk­szość ludzi uważa za akt wan­da­li­zmu do upo­rząd­ko­wa­nego świata, nie wno­si praw­dzi­wego, nisz­czą­cego cha­osu, lecz chaos kon­tro­lo­wany. Kul­turę tak naprawdę wytwo­rzyli ludzie, dla­tego zga­dzam się ze stwier­dze­niem, że kul­tury nie jest w sta­nie samo­dziel­nie wytwo­rzyć izo­lo­wana jed­nostka ludzka. Każda spo­łecz­ność jest inna, dla­tego kul­tura też nie jest jed­no­lita. Kul­tura tak jak każda pora roku nie prze­ciw­sta­wia się natu­rze, tylko sta­nowi jej roz­wi­nię­cie. Kul­tura w moim życiu jest obecna od zawsze, towa­rzy­szy mi w życiu codzien­nym.

Wzory myśle­nia i zacho­wa­nie się zmie­nia z wie­kiem przez pozna­nie, dla­tego dzięki nauce tak naprawdę do dziś uczę się kul­tury, przez cały czas poznaje i odkry­wam ją na nowo. Intry­gu­jącą, ale jed­nak zna­czącą posta­cią na sce­nie kul­tury jest nadworny bła­zen króla Zyg­munta Augu­sta peł­niący funkcję prze­śmiewcy, jak i doradcy. Kul­tura w pewien spo­sób kla­sy­fi­kuje ludzi, po niej można poznać czy jeste­śmy war­to­ścio­wymi ludźmi, bo odnosi się do zacho­wa­nia. Sta­ram się ją pogłę­biać, bo ona kształ­tuje moją oso­bo­wość, umoż­li­wia spój­ność spo­łeczną. Wyróż­nia się czę­sto kul­turę oso­bi­stą, ale ist­nieje także regio­nalna można to zauwa­żyć prze­by­wa­jąc w innych mia­stach lub nawet pod czas stycz­no­ści z ludźmi z innych woje­wództw, zaob­ser­wo­wać ich podobne ale jed­nak inne zwy­czaje. Kul­tura może ode­rwać od rze­czy­wi­sto­ści, codzien­no­ści, całego prze­py­chu bo jej nie­od­łącz­nym ele­men­tem jest książka, która w nie­zwy­kły spo­sób pobu­dza wyobraź­nie oraz film i muzyka. Kul­tura kreuje świat można ją odna­leźć tak na prawdę wszę­dzie w archi­tek­tu­rze, teatrze, sztuce. Kul­tura dla mnie to gesty, słowa wszystko co z pozoru zwy­czajne ale jed­nak po przyj­rze­niu się z bli­ska nie powta­rzalne, coś co cha­rak­te­ry­zuje ludzi, wyróż­nia daną spo­łecz­ność na tle innych. Kul­tura jest też dla mnie inspi­ra­cją czymś na czym bazuje aby stwo­rzyć coś nowego, to ona spra­wia, że z dnia na dzień staje się lep­szą osobą. Czę­sto okre­śla się ją jako coś „skom­pli­ko­wa­nego” nato­miast to naprawdę coś pięk­nego. Kul­tura jest dorob­kiem mate­rial­nym i ducho­wym, uwa­żam, że warto każ­dego dnia zatrzy­mać się i pomy­śleć chwilę o niej bo to ona wpływa w dużym mie­rze na to jak oce­niają nas ludzie. Nie wolno z niej kpić bo to ona kształ­tuje czło­wieka w wymiarze rozu­mie­nia dzie­dzic­twa kul­tu­rowego. W życiu każdy spo­łeczny porzą­dek może ulec odwró­ce­niu i prze­sta­wie­niu tak samo w kul­tu­rze mogą zajść zmiany lecz zawsze trzeba pamię­tać o początku o tym jak to wszystko zaczęło ist­nieć. Kul­tura jest potwier­dze­niem czło­wie­czeń­stwa, uczy wraż­li­wo­ści czło­wieka na kon­tekst spo­łeczny, sytu­ację, myśli, emo­cje i zacho­wa­nie dru­giej osoby. Sza­cunek do kul­tury pozwala osią­gnąć „duchową odnowę”. Patrząc na kul­turę innych państw można odczuć nie­do­syt, to nic zaska­ku­ją­cego bo jak wia­domo to co jest nas naj­bli­żej tak na prawdę trudno dostrzec. Każdy z nas powi­nien zostać straż­ni­kiem wie­dzy o prze­szło­ści zatem pamię­tać o tra­dy­cjach i oby­cza­jach aby przy­szłe poko­le­nia tak jak my dziś mogły podzi­wiać wszyst­kie wytworu kul­tury.

A dla Was czym jest kultura? Koniecznie napiszcie!